झेप - 3

ही गोष्ट साधारण इ.स. 1918 सालची आहे. सनदी नोकरीसाठी तीन आय.सी.एस. सेक्रेटरी त्या तरुण उमेदवार मुलाची मुलाखत घेत होते. त्या मुलाला मुलाखती साठी येण्यास थोडा उशीर झाला होता आणि त्याची मुलाखत होण्यापूर्वीच जागा भरल्या गेल्या होत्या. त्यामुळे केवळ औपचारिकता म्हणून ते अधिकारी त्या तरुण मुलास प्रश्न विचारीत होते. मुलाखत संपवतांना एका अधिकाऱ्याने विचारले, "तरुण गृहस्था, जर आम्ही तुझी निवड केली नाही, तर तुला काय वाटेल" ?

त्या तरुणाने ताडकन उत्तर दिले, "माझा देश खूप मोठा आहे. आणि मी ही तरूण आहे. कुणी सांगावे कदाचित मला याहूनही अधिक चांगले काम मिळेल." त्या तरुणांच्या उत्तराने निवड समितीवर चांगलीच छाप पडली. काय आश्चर्य, त्याच्यासाठी एक जागा निर्माण करून त्याची नेमणूक करण्यात आली. हा मुलगा डेप्युटी कलेक्टर झाला. पुढे बारा वर्षांनी डेप्युटी कलेक्टर असतांना म्हणजे 1929 साली त्यांनी या ब्रिटिश सरकारच्या नोकरीचा राजीनामा दिला व स्वातंत्र्य चळवळीत भाग घेतला.

स्वातंत्र्य चळवळीत असतांना त्यांना बऱ्याच वेळा जेलमध्ये सुद्धा जावे लागले. त्या तरुणांच्या मनात नवचैतन्य, आशा, जिद्द, आकांशा नवप्रेरणाची गुढी होती. म्हणूनच ही कहाणी इथेच पूर्णविराम घेत नाही.

वयाच्या 81 व्या वर्षी म्हणजे 24 मार्च 1977 रोजी ती व्यक्ती भारताच्या पंतप्रधानपदी विराजमान झाली. 100 रुपया वरच्या सर्व मोठया नोटा बंद करण्याचा धाडसी निर्णय या व्यक्तीनेच घेतला होता. ती व्यक्ती म्हणजे माननीय मोरारजी देसाई. या तडफदार व्यक्तिमत्वाला सलाम.

2005 वृत्तपत्र कात्रणातून