जालियनवाला बागेत १९१९ मध्ये झालेले हत्याकांड म्हणजे इंग्रजांनी स्वातंत्र्यप्रेमी भारतीयांवर केलेला क्रूर अत्याचाराचा रक्तरंजित इतिहास होय. शेकडो निरपराध भारतीयांची कत्तल करणाऱ्या "डायरचा" इंग्रजांसोबत काही देशद्रोही भारतीयांनी सुद्धा गौरव केला होता. आणि ह्याच जनरल डायरला फूस होती ती पंजाबचा गव्हर्नर असणाऱ्या त्या "मायकेल ओडवायर"ची. असाच एक संतप्त तरुण जळत होता. त्याचा पिता व मानलेला भाऊ जालियनवाला बागेत शहीद झाले होते. त्याच वेळी त्याने मनोमन सूड घेण्याची प्रतिज्ञा केली. अतिशय हुशार असणारा तो तरुण इंजिनियर झाला. दरम्यानच्या काळात ओडवायर निवृत्त होवून इंग्लंडला स्थायिक झाला होता. ती संतप्त व्यक्ती सुद्धा आपली पंजाबमधील सारी मालमत्ता विकून इंग्लंडमध्ये स्थायिक झाली. तिथे त्याने ओडवायरला शोधून काढले. त्याच्याशी परिचय केला. परिचय एवढा वाढविला की, एकदा ओडवायरने त्याला चक्क चहापानासाठी निमंत्रीतही केले होते. मात्र तो योग्य वेळेची वाट पाहत होता. तशी वेळ चालून आली ती १९४० मध्ये, म्हणजे तब्बल २१ वर्षांनीं. एका सार्वजनिक कार्यक्रमास ओडवायर उपस्थित राहणार असल्याचे कळताच ती संतप्त आगीने पछाडलेली व्यक्ती म्हणजे "उधमसिंह" तेथे पोहचला आणि तब्बल २१ वर्षांनी त्याने सूड घेतांना ओडवायरला गोळ्या घातल्या.
अशा या भारताच्या वीर पुत्राला शत शत नमन
वृत्तपत्र जीर्ण कात्रण
अशा या भारताच्या वीर पुत्राला शत शत नमन
वृत्तपत्र जीर्ण कात्रण
No comments:
Post a Comment