लाट

काही दिवसांपूर्वी य.दि. फडके यांचं कालिंदीच्या तिरावरती हे पुस्तक हाती पडलं. ते पुस्तक वाचून हाता वेगळं केलं. पुस्तकातल्या मंतरलेला दिवस या कथेत येअर-होस्टेस शिरींन करंजिया ही रस रसीत रूपवतीकडे  कॉलेजच्या मुलांना शिकवणारे जोशी सराचं लक्ष वेधलं जातं. शिरींन दिसली की, तिच्या मोहक हाचालीचा, शब्दांचा अधिक अर्थ लावून तर्क वितर्क करण्याचा त्यांना छंदच लागतो. एका प्रसन्न सकाळी सुटीच्या दिवशी जुहूच्या समुद्र किनाऱ्यावर शीरींन त्यांच्या नजरेस पडते. तिच्या कमनीय आकृतीच्या मोहक हालचालींना साथ कारणार तिचं स्मित पाहण्यासाठी त्यांनी आपल्या स्वतः चालण्याचा वेग कमी करणं, असं भान हरपून टाकणारं , झपाटलेलं य.दि.फडकेंचं  लेखनातील प्रतिभा मनाला भुरळ पाडते आणि पुस्तक हातचं वाचून संपल्याशिवाय सुटत नाही. माझे आवडते लेखक माननीय य.दि. फडके यांचं कृतज्ञपूर्वक स्मरण करून, कथेचा काही अंश काव्य रूपात मांडण्याचा हा थोडासा प्रयत्न केला आहे.        

भुर भुर उडणारे बंडखोर केस तिचे
वाऱ्याशी संगत करित होते
लगट करणाऱ्या
पावसाच्या
थेंबाला
केंव्हाच तिने
झिडकारले होते
खांद्यावरचा पदर तिला
राहून सावध करित होता
पण  कमरेभोवती  वाऱ्याने
केंव्हाच विळखा घातला होता
धीटाईने लाटाही सामील झाल्यात
अलिंगनासाठी त्याही आतुर झाल्यात
माडांची  प्रौढं वाकून  वाकून बघत होती
चहाडीखोर आपआपसात कुजबुजत होती
मोहक हालचालीचं तिचं रूप न्याहळन्यासाठी
मीही  माझ्या  चालण्याचा वेग जरा मंद केला होता