झेप

मुलाचे पाय पाळण्यात दिसतात ही म्हण जेवढी गोंडस आहे तेवढीच ती कर्तृत्वाने ओत प्रोत भरून सामाजीक मूल्यांची उंची गाठणारी आहे. मी ज्या कंपनीत नोकरीला होतो तेथे एक छोटं रोप फुललं आणि त्याची वेल गेली गगनावरी. एखादं कर्तृत्व किंवा सौंदर्य हातात पकडणे वा मनात साठविणे जेवढं कठीण असतं तेवढेच ते लेखणीने पकडणे महाकठीण असते.

साधारणतः 2005 मध्ये एका वृत्तपत्रात ही माहीती छापून अली आणि ते कात्रण मोरपीस जसं जपून ठेवतात तसं जपून ठेवलं.

मोरपीस

एक साधी सरळ मुलगी पहिल्याच दिवशी सायकलवरून कॉलेजला जात होती. गेट मधून प्रवेश करताच कट्ट्यावर बसलेल्या मुलांनी तिचे स्वागत केले. एक जण तिला उद्देशून म्हणाला, तुमच्या सायकलची चेन तुटली आहे. साहजिकच तिने खाली पाहीले आणि तिचा सायकलीचा ताबा सुटून ती खाली पडली. त्याच दिवशी तिने मनाशी निश्चय केला, याची मी परतफेड करणारच् !

इंजिनीयरची पदवी घेउन, एका कंपनीत प्रशिक्षण पूर्ण केल्यावर दुसऱ्या एका नाममवंत कंपनीसाठी बसस्टॉप वरच अर्ज भरून कंपनीत पाठविला. फॅब्रिकेशन शॉपवर तिची नेमणूक झाली. पण एका अधिकारयाने विरोध केलाच !  अशा प्रवृत्तीला न जुमानता दोन वर्षाचे प्रशिक्षण पूर्ण केले. नंतर त्या मुलीस  एस्टीमेट अँड कॉस्टिंग डिपार्टमेंट देण्यात आले. ते काम पूर्ण केल्यानंतर ड्रॉईंग अँड डिझाईन या विभागात तिला काम करण्याची संधी मिळाली आणि सहा वर्षातच ती प्लँट मॅनेजर झाली.

नंतर विक्री विभागात एक्सिक्युटिव्ह असिस्टंट हे पद तिला सोपविण्यात आले. ज्या प्रमाणे नदी एकाच ठिकाणी कधी थांबत नाही, ती असंख्य अडथळे पार करीत सतत पुढे अविश्रांत वाहत असते त्या प्रमाणेच या तरूण मुलीने मागे कधी वळून पाहीलेच नाही.

निर्यात विभागात सुरूवातीला व्यवस्थापक नंतर याच विभागाची सरव्यवस्थापक म्हणून जबाबदारी तिच्यावर येवून पडली. तिच्या दृष्टिकोनातून ही एक सुवर्ण संधी होती, आणि त्या संधीचे  सोने करायचे असे त्या अभ्यासु आणि जिद्दी मुलीने पक्का निर्धारच केला होता.

ही कहाणी इथेच थांबत नाही. ती तरूण मुलगी त्याच कंपनीत म्हणजे  अल्फा लावल या कंपनीची मॅनेजिंग डायरेक्टर झाली. ती तरूण मुलगी म्हणजे मिसेस लिला पुनावाला